zo trots op mijn witte raaf

hij vliegt van tak naar tak
laat zich meenemen door de wind
en komt zo steeds hoger op
in de levensboom

anderen zwermen om hem heen
en krijsen dat het een lieve lust is
ze schijten op zijn kop
maar hij laat zich niet afleiden
hij neemt elk obstakel zoals het is

op de bovenste tak is het goed toeven
het uitzicht is prachtig
alles is klein en groot tegelijk
er bestaat geen stress
want het is er stil en verstomd

zonder zwarte raaf geen witte
met liefde ook verdriet
en zonder dood geen leven
en mijn lief is na bijna een jaar
gelukkig nog hier en niet heel ziek

stella