een onsje lever aub

ik was behoorlijk gespannen vanochtend
en zag tegen de punctie meer op dan tegen
de komende chemo's
en het was precies zo pijnlijk als ik verwachtte
de prikken waren o.k.
de hapjes een heel raar onwezenlijk gevoel
maar daarna....
alsof ik uitgegleden ben op de evenwichtsbalk
en precies op mijn middenrif ben terechtgekomen
'gelukkig' moesten we nog even bij onze vrienden
van de oncologie afdeling zijn
daar weten ze wel raad met dit soort pijntjes
hoppa, morfine!
wie dat uitgevonden heeft......

ben nu iets brakker dan wat ik de laatste dagen
gewend ben
maar de pijn is onder controle met de
nodige pijnstillers
lekker op de bank
voor de tv
met de 2 dames fijn dicht in de buurt

haar is zooo 2011

dat het een stuk rommeliger is geworden in
mijn lever zagen we vandaag op de,
ik denk inmiddels 20ste ct-scan
2 november begin ik aan de eerste van
6 chemo's met Taxotere
voor die tijd gaan ze d.m.v een punctie
kijken of de kanker niet gemuteerd is
want als de basis nog steeds het her2 eiwit is
willen ze toch ook de herceptin nog weer proberen
omdat die na zo'n lange 'chemorust'
zomaar weer aan kan slaan
ook al werkte dat spul driekwart jaar geleden niet
de hoop is dat  deze medicijnen de groei
nog even kunnen remmen en de pijn bestrijden

ik bespaar jullie de bijwerkingen
maar dat ik over een week of 5/6 al mijn haar
kwijt ben is zeker
gauw wat voorbereidend werk laten doen
door patrick, mijn trouwe haarvriend
dan is de overgang niet zo groot....( :-)

slecht nieuws

Verdoofd en moe
gesloopt
slenter je door het bos
vol ongeloof
de bomen omarmen
je onzekere stappen
hun wijsheid
hun schijnbare oneindigheid
fluisteren ons moed in
wortels vertakken zich diep
en oneindig in de grond
als een reis
een vervolg
levendiger
en lichter dan ooit
Stella

herfstchemo

aanstaande vrijdag bespreken we in het amc
welke chemo mij nog wat verder zou kunnen helpen.
ik ga het dus wel proberen.
de kanker manifesteert zich met pijn
en een algemeen beroerd gevoel.
dat laatste heb ik vooral als ik even geslapen heb overdag.
hoe dat nu toch komt......
ondanks de regen hebben we een paar heerlijke dagen
achter de rug in parijs.
eindelijk eens in la coupole gegeten.
weer een mooie nieuwe herinnering.

kutnieuws

de bestraling heeft gewerkt.
maar de andere tumoren in de lever zijn 2x zo groot geworden.
dat betekent dat ik binnenkort serieus
nieuwe chemo's moet overwegen.
zware met geen enkele garantie,
ja, dat ik die wilde haren eens kwijt ben.
 heb meer verdriet over daan en stella
dan voor wat me te wachten staat.
zij kunnen zo weinig doen.....