zaterdag 25 september 2010

de scan

Op de scan blijft nu de grootte van de uitzaaiingen gelijk. ze krimpen dus niet meer maar worden ook niet groter.
de medicijnen doen dus hun werk vooralsnog.
over drie weken het laatste infuus, want genoeg gif voor een lichaam.
daarna alleen nog pillen.......
ben weer wat sceptischer

vrijdag 24 september 2010

op weg naar chemo nummertje 7

en naar de uitslag van de inmiddels 5de ct-scan.
heb zelf het idee dat er van alles gebeurt van binnen.
een opkomende boer doet pijn en iets of iemand zit met een mes in mijn lever te prikken.
gelukkig kan ik in de tweede helft van zo'n chemo nog ontzettend genieten van paddenstoelen zoeken op de Veluwe of heerlijk de 'pensionado uithangen in Cadaques.
of net een biertje teveel doen met Maarten.
Morgen ben ik weer misselijk en verkrampt.
laten we hopen dat het allemaal ergens goed voor is.

zondag 12 september 2010

dank en trouw

lieve mensen, dank voor al jullie mails, facebookberichten, bloemen, kaartjes, smsjes voor of eigelijk na ons trouwen! Het was een heel ontroerend, fijne, warme, grappige en onvergetelijke avond en we hadden ervoor gekozen dit alleen in het bijzijn van onze getuigen en hun geliefdes te doen. We hopen dat jullie dat snappen.Voor veel van jullie kwam het dus ook als een verrassing.
Ik heb Erik gevraagd omdat ik na onze 18 jaar samen nu nog meer de behoefte voelde, voel, hem te zeggen dat ik bij hem blijf tot het einde, wat er ook gebeurt. Je kan in voorspoed trouwen maar misschien is trouwen in tegenspoed wel de mooiste band die je kan smeden...
Stella en Erik

woensdag 8 september 2010

update

Het lijkt alweer een tijd geleden dat ik heb geblogd,
dat komt natuurlijk omdat er zoveel gebeurd is de laatste tijd.
je weet wel, trouwen enzo, ;-)
en er staan nog zoveel leuke dingen op stapel, korte reisjes die nu nog heel goed te doen zijn tussen de chemo's door.
het trouwen is natuurlijk de kroon op onze relatie die al heel wat stormen heeft meegemaakt.
en nu deze storm.
kutchemo die nu ook mijn voeten doet tintelen en alles in een kramp zet en misselijkmakend is.
en nu al bijna 2 keer zolang duurt dan wat ik gewend ben.
het wordt dus wel steeds heftiger.
neemt niet weg dat ik misschien toch wel wat meer tijd krijg omdat de uitzaaiingen kleiner worden en dus minder risicovol zijn.
fingers crossed
het mag alleen wel weer wat warmer worden.......