lekker snel

morgen, vrijdag, de ct-scan
om mijn rug te bekijken
de morfine heeft de pijn redelijk
onder controle
en door de dexa is er ook weer
noemenswardige energie

zo kijk je de ene dag in een zwart gat
en voelt alles weer lichter na wat medicatie
moet wel zeggen dat alles begint te protesteren
ook de slokdarm begint langzaam
weer nukken te krijgen
ik hoop op een snelle uitslag
want als het mis is op die wervel
moet er snel bestraald worden

gelukkig

de medicijnen werken
tegen de pijn en voor de energie

en aangezien ik gisteravond op tv,
bij het schaep met de zoveel poten,
zag dat andre van duin dienst
doet aan de hemelpoort
is dat maar goed ook voor dit moment

al is het schone schijn

je gooit er dexamethason in.....

...en het begint weer te leven

ik ben bang dat het nu toch echt
de verkeerde kant opgaat
lig uitgeteld op de bank de laatste dagen
het koude zweet gutst langs mijn hoofd
pijn wordt erger maar ik kan de morfine
niet binnenhouden
nieuw pijntje erbij tussen mijn schouderbladen
op een wervel
is waarschijnlijk uitzaaiing
kan bestraald worden, dat dan weer wel
van de huisarts krijg ik morfinepleisters
en zo nodig een bed in de kamer en thuiszorg
en toch maar weer die dexa
als lance armstrong daar de tour mee
kan winnen......

en dat terwijl ik vorig weekend
nog uren met maarten en dennis over
terschelling heb gezworven

sommige reacties zijn zo mooi dat ik die graag deel

dit schreef judith bovenberg ons:

ik droom voor jullie
samen op de boot
boot gaat om
daar is een walvis
kom zegt hij
kom mee met mij
en hij slikt je in
zachtjes glij je naar zijn buik
beneden mag je bij het raampje zitten
kom
zet je 3d bril op
we gaan
en daar begint de reis
'walvis..?'
kun je even stoppen
daar is mijn vrouw
mijn Stella,
instappen maar
ook Stella mag bij het raampje
een reis wordt gemaakt
langs alles wat is
en wat komen gaat
en hoe het afloopt
dat weet ik niet
weet ik wel
durf ik niet
te denken
ik ben nog niet zover
lieve Erik
om je lieve gezicht
zomaar nooit meer te zien
ik denk heel veel aan jullie
en stuur maar door...
XXXJudith



dank je wel lieve judith

gezond zijn met kanker

het is raar om te kunnen zeggen dat ik me
op dit moment gezond voel
heb ik de laatste drie jaar wel vaker gevoeld
het is nu alleen sterker dan ooit
zelfs de pijn lijkt minder
kan van de dexamethason komen
maar daar wil ik toch mee stoppen
wil wel eens een hele nacht slapen

ik loop weer hard
zodat ik fysiek en mentaal voorbereid ben
ik maak mijn wereld kleiner
ik wind hier geen doekjes om
ben mij bewust dat ik de komende tijd
sommige van jullie voor het laatst zal zien

de behandeling in utrecht is niet mogelijk
omdat de tumor nog aanwezig is
was hier op voorbereid
betekent dus wel dat mijn lever er
binnenkort de brui aan geeft

plannetjes maken dus
naar terschelling met de jongens
met de pasen naar een hopelijk
warm constantina

en ik mag van mezelf overal om huilen
ieder liedje, iedere zonnestraal...

  

"alleen"

ik wil even alleen zijn
een vreemd gevoel
altijd willen delen
omdat ik dacht
dat ik daar gelukkiger van wordt
nu stap voor stap
tot mijn eigen verbazing
wil ik even niks
er niet over praten, gelaten
zwem ik in de vage mist
onafgebroken regen
beperkt het zicht
het spaarzame licht
van de winter
verhult de waarheid niet
de wind blaast gestaag
onze toekomst weg
beukt tegen de kade
de grachten, de straten
de barricade
die kanker heet
is dit het nou?
hoe lang hou je dit levend
dit verhaal
de ziel uit de fles
het gebaar van;
Is het waar?
is dit echt waar?
kan het ontvouwen
als een papieren zakdoek
met een verhaal
eenzaam op straat
en plots weg waait
er is geen goede raad
geen gereedschap
voor wat komen gaat
duizend armen om me heen
straks ben ik alleen
als jouw pijn de mijne wordt
als wij wij worden
dichter dan ooit
maar zonder verlichting
zonder morgen
en ik springlevend, moet toekijken
hoe jij langzaam wegglijd
in eenzaamheid
de dood moet omarmen
en mij loslaat
de wereld dan neerdaalt
als een deken
en alles doffer maakt

stella januari 2013

een weekje alleen

stella was even toe aan een weekje niks
en ik ben niet zo van 'n weekje niks
zij op een kaap verdies eiland met mylene
en ik hier met de diertjes
en zo vloog er een week voorbij
vol met 'things to do' die eigenlijk
alleen maar voor onrust zorgden
vloer schilderen enzo
maar ook werd daan 30
dat hebben we dus top gevierd
en hopte ik van afspraak naar afspraak

dit is de eerste stille dag
gedaan wat ik moest doen
vannacht komt mijn grote liefde
mijn grote steun
mijn vrouw weer thuis

een week met wat minder kanker aan het hoofd
want energie brengt ook levenslust
nog geen steek verder met utrecht
en met het medicijnonderzoek wil ik wachten
tot ik me weer echt goed voel

en die pijn, die zeurt zachtjes in de buik
pilletje, pilletje, pilletje