"alleen"

ik wil even alleen zijn
een vreemd gevoel
altijd willen delen
omdat ik dacht
dat ik daar gelukkiger van wordt
nu stap voor stap
tot mijn eigen verbazing
wil ik even niks
er niet over praten, gelaten
zwem ik in de vage mist
onafgebroken regen
beperkt het zicht
het spaarzame licht
van de winter
verhult de waarheid niet
de wind blaast gestaag
onze toekomst weg
beukt tegen de kade
de grachten, de straten
de barricade
die kanker heet
is dit het nou?
hoe lang hou je dit levend
dit verhaal
de ziel uit de fles
het gebaar van;
Is het waar?
is dit echt waar?
kan het ontvouwen
als een papieren zakdoek
met een verhaal
eenzaam op straat
en plots weg waait
er is geen goede raad
geen gereedschap
voor wat komen gaat
duizend armen om me heen
straks ben ik alleen
als jouw pijn de mijne wordt
als wij wij worden
dichter dan ooit
maar zonder verlichting
zonder morgen
en ik springlevend, moet toekijken
hoe jij langzaam wegglijd
in eenzaamheid
de dood moet omarmen
en mij loslaat
de wereld dan neerdaalt
als een deken
en alles doffer maakt

stella januari 2013