Het is alsof je weg vliegt
Of Stampend aankomt
Op het eindstation
Ik roep je als in een droom
Doofstom
Niemand ziet ons staan
Op dat lege perron
Verlaten en alleen
Staan we in de mist
Van de stoom
En jij staat voor het raam
Van de oude trein
En zwaait naar mij
Alsof je op reis gaat
Naar een mooi land
Je glimlacht
En ik grijp naar je hand
Maar de wielen piepen
Trekken de wagons voort
Een ijzersterke kracht
Onze handen glijden los
Ik kan niets doen
Ik roep ik schreeuw
Er komt niks uit mijn keel
Begin te rennen
Maar hou je niet bij
De trein dendert door
Woest en koud
Je gestalte bij het raam
Glijdt weg in pijn
Daar sta ik dan
Je koffer nog naast me
Vol geuren en herinneringen
Ik pak je langzaam op
En hou je stevig vast
Misschien kom je weer terug...
stella
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ik ben blij dat het een stoomtrein is. Die gaat toch niet zo snel toch?...xxxx Ik zie jullie staan.
BeantwoordenVerwijderenIk voel een steen op mijn borst en een brok in mijn keel en tranen prikken in mijn ogen! Wat heb je het weer mooi verwoord!ik hoop op een wisselstoring en nog veel vertraging mits de kwaliteit van de reis niet teveel afneemt!
BeantwoordenVerwijderendenk elke dag aan jullie!! XX
Mooi geschreven weer! Ik leef met jullie mee.
BeantwoordenVerwijderen