De ochtend
De zon schijnt brutaal door mijn wimpers
De ochtend dringt zich veel te vroeg op
vogels kwetteren en zingen; sta op
Verblind door het licht
Zie ik niet de lege plek in bed
niet je bril op het nachtkastje
je t-shirt, de morfinefles
voel ik niet je warmte
die vanzelfsprekend naast mij lag
slaapdronken loop ik naar de wc
plas tranen in jaren
van onmacht en diepe dalen
klaterend goud
geluk in bogen en stralen
alles drijft boven
ik spoel het in een ruk weg
ik ontwaak
een wekker gaat
blote voeten trekken sporen
van ons op de houtenvloeren
verscholen tussen kieren en naden
liggen onze verhalen
van vroeger en samen
zachtjes sluip ik terug in bed
dauw dringt zich op
de dekens omarmen mijn vrees
mijn naaktheid, de waarheid
de lege plek in bed
je komt niet terug
lieve Stella, je hebt de gave om de grote leegte, letter voor letter, woord voor woord, zin voor zin, te vullen.......je raakt ieders hart.
BeantwoordenVerwijderen