ondertussen

daar, achter die molens
heb ik afscheid genomen van hans
hij zag uit naar het moment
dat ie verlost zou zijn van de benauwdheid
die van iedere handeling
een beproeving maakte
ik zag op zijn gezicht dat hij weer
tevreden mocht zijn

hij kreeg een jaar
om de kanker over zich heen te laten komen
om toch van het leven te genieten
en te zijn wie hij was

bij mij is de fentanyl inmiddels verdubbeld
en als ik een extra pil neem
omdat de pijn in mijn rug en arm
er toch doorheen komt
zit ik 'stoned' op de bank
bijna genietend

moet aan martin bril denken
had ook een probleem met zijn arm
in het zkhs werd ontkent
dat het door een uitzaaiing aan
zijn wervelkolom kon komen
uiteindelijk werd er een tumor
uit zijn nek gehaald

en aangezien de pijn
bij mij met de dag erger wordt
hoop ik toch echt
dat er snel wat aan gedaan kan worden
want dit is zo slecht voor mijn humeur