samen en alleen

En ineens staan we tot onze liezen in het moeras

De echte nachtmerrie is begonnen

De kanker is van een sluipmoordenaar een wild beest geworden

Zijn weg vretend in het lichaam van mijn lief

Het is soms niet om aan te zien

Godverdomme, hij verdient dit niet

Machteloos kijk ik toe hoe de pijn hem martelt

Verteerd, radeloos en doodmoe maakt

Hoe hij steeds meer in zichzelf kruipt

En langzaam afstand neemt

Ja ook van mij….

En dat voelt nu al soms zo eenzaam

Ik zou willen schreeuwen van verdriet

Ik wil je omarmen mijn lief

Maar zelfs dat doet je soms letterlijk pijn

Je blijft tussen het slapen ook maar dingen doen

Lijstjes afwerken, klusjes doen, alles goed achterlaten

Zo bezweer je nog even de tijd

Houd je grip op je lijf en je sterke geest

Die kracht verwacht je ook van mij

En ik zal er steeds zijn

Maar de dag, het uur, dat ik jou moet loslaten

Voelt nu nog als een onmogelijke opgave

Wij waren samen de wereld

Wij zijn de wereld

Zij aan zij

De toekomstige tijd

Jij hoort bij mij

er is geen andere liefde tussen ons gaan staan

maar een hele lelijke vrouw die Kanker heet

kutwijf…

Stella