Daar zit ik dan met tintelende vingers op de mac.
de eerste chemo's zijn binnen.
met de nodige bijwerkingen natuurlijk maar vooral die overgevoeligheid in mijn handen, alsof ze slapen.
en pijn van het infuus.
het was eigenlijk de eerste keer dat we in het zkhs samen waren met lotgenoten.
kun je even ervaringen en gevoelens delen en zeiken en zeuren en lachen.
maar ook even tijd hadden om weer eens goed met een van de oncologen te praten.
de tweede scan liet geen veranderingen in de tumoren zien behalve op de lever.
maar ze zijn er niet zeker van of dat wel een uitzaaing is.
kan ook een cyste zijn die groter is geworden.
neemt niet weg dat als je met 2 verschillende artsen spreekt je 2 verschillende prognoses krijgt.
daarbij was deze, als de chemo niets doet toch weer een stuk sceptischer.
het gevoel dat ik vooral leuke dingen moet doen ben ik wel ff kwijt. hoofd en lichaam zijn geloof ik nu met iets anders bezig.
moest daarnet even huilen van een briefje van een oom, een broer van mijn vader en dat deed echt fysiek pijn.
heb nog niet gelachen maar neem aan dat dat makkelijker gaat.........
xxxxxxxxx
erik
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
lieve Erik, ik heb (ook) gisteren zo aan je gedacht... benieuwd naar je ervaring van je eerste chemo... blijf volhouden hé!! laat de moed niet zakken, zodra je je wat lekkerder gaat voelen, kan je ook weer aan leuke doen denken... En als we elkaar weer gaan ontmoeten bij de IJsbreker, dan gaan we zeker weer lachen!!
BeantwoordenVerwijderendikke kus Ellen
Er man komt bij de dokter en zegt: "Ik heb al heel lang last van mijn maag." De dokter onderzoekt hem geeft een doos z-pillen mee. De volgende dag komt de man terug en zegt heel boos: "Die z-pillen werken voor geen meter je kan ze net zo goed in je reet stoppen."
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat het lachen meevalt.
XXXX
Hoi Erik.
BeantwoordenVerwijderenNou de eerste zit erin.....voor ons gaf dat het gevoel dat er nu eindelijk eens actie kwam.
Je zal het misschien wel herkennen.
Die infuusplekken zijn inderdaad erg gevoelig, hebben ze je ook 3 verschillende middelen gegeven?
Eerst een vloeistof om de aderen te beschermen, dan de chemo-cocktail met een Prednisonsoort (leek hier op knalrode ranja) en daarna nog even naspoelen?
Het viel ons ook op, de afdeling oncologie is ook hier een plek waar patiënten en zorgverleners een zeer hechte band hebben en waar zeker ook lol gemaakt wordt.
Erik, zoveel artsen, zoveel meningen....het is toch afwachten.......de wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Probeer de goede dagen mee te pikken....die komen er zeker nog wel.
Sterkte voor jullie allemaal.
Liefs, Angelique.
Hoi lieve Erik en Stella,
BeantwoordenVerwijderenDe meningen zijn vaker verdeeld dan gelijk. Luister goed naar jezelf ! Jij weet wat er met je lijf gebeurt en of je het aankunt en laat vooral de moed niet zakken. De eerste dosis oxaliplatin gaat zijn werk doen en de capacitabine doet nu even de rest. Het is hard werken voor je lichaam dus luister daar goed naar! Pluk de dag!
liefs Bea
Lieve Erik en Stella,
BeantwoordenVerwijderenAch ja, omdat je nog een jonge god bent, ga je de artsen nog versteld doen staan, let maar op!
Maar ik begrijp ook goed als je je kut voelt en je lijf niet doet wat je zou willen je dat niet gelooft. Vertel jezelf dat je daar ook weer doorheen komt en dat rotding nu verschrompelt en je lijf zich t lazerus moet werken om dat te doen.
Als straks de zon weer schijnt is alles sowieso makkelijker en voel je je snel beter, egwoar!
Dikke knuf voor jullie XX
ps; net gelezen dat je energie met sprongen omhoog schiet als je vit. B12 injecties krijgt (uit de ervaringen van slok/maag/kanker met uitz. die nu na jaren weer alles kunnen als daarvoor) vraag je arts erom. en biest (bovenste v.d. melk) wel moeilijk aan te komen, maar errug gezond voor je. X
@angelique
BeantwoordenVerwijderenwil je mij je mailadres sturen, ik wil je wat dingen vragen buiten de blog om.
liefs
erik
Lieve Erik.
BeantwoordenVerwijderenMijn antwoord heb ik je via Facebook gezonden.
Ik hoor van je.
xxx, Angelique.
Hoi Erik,
BeantwoordenVerwijderenMiki en ik hebben gedurende de afgelopen 12 dagen in Frankrijk diverse kaarsen voor je gebrand, terwijl ik van huis uit helemaal geen kaarsenbrander ben. Miki kreeg vorig jaar augustus te horen dat ze borstkanker had en heeft deze hele reut ook door moeten maken. De chemokamer, waar ik haar na haar eerste infuus op kwam halen, staat op mijn netvlies geëtst. Tintelende vingers ja. Hondsberoerd af en toe. Kaal als een biljartbal. Toch knapte ze na elke kuur weer op en zodra ze kon ging ze met haar pruik de straat op. Sinds half februari is ze chemovrij, waarmee ik zeggen wil dat ook zo’n kuur op een goed moment achter de rug is.
Leef ook mee met Stella. Het is niet eenvoudig dit allemaal naast je te zien gebeuren. Ik wens jullie alle kracht, uitdrukkelijk ook namens Miki die zeer met jullie meeleeft.
Fred H.
Yo Erik, alles is al gezegd, en ik weet eigenlijk ook niet zo goed wat ik eraan toe kan voegen. Steeds bedenk ik dingen die ik wil schrijven en steeds wis ik ze weer omdat ik het gevoel heb dat het nergens over gaat. Woorden zijn ook maar woorden ze schieten zeker tekort. Ik heb nog geen kaars voor je aangestoken maar ik denk wel elke dag aan je. En hoop in m'n gedachten dat het weer goed gaat komen. En soms, als we weer met een nieuwe commercial bezig zijn voor Roorda is het hartverscheurend ! Daar had je bij moeten zijn maar je bent er niet. Ik spreek je snel man en heel veel sterkte me die noodzakelijke chemische ellende...Marcel
BeantwoordenVerwijderen