dinsdag na pasen 6 april

Lieve allemaal, ik ga deze blog overnemen van Erik. Het lukt hem even niet. Ik denk dat het slim is om jullie allemaal op deze manier een beetje op de hoogte te houden. Met alle liefde doe ik dat omdat ik weet dat jullie om hem geven. Ook is het soms moeilijk en te pijnlijk om 10 keer hetzelfde verhaal te moeten vertellen. Dat klinkt onaardig maar ik denk dat je het wel snapt. Dus hou deze blog in de gaten. Ik ben voornemens tot, maar wil en kan ook niks beloven. We hebben namelijk op dit moment geen flauw idee wat erik te wachten staat en ik dus ook niet.

Over wachten gesproken; we zitten nu een week te wachten op een oproep van het amc voor een echo-endoscopie waarmee ze echt kunnen bepalen hoe ver de kanker wel of niet is uitgezaaid. De klieren er omheen zien er namelijk verdacht uit op de ct-scan. De specialist van het Lucasziekenhuis had ons het gevoel gegeven dat dat vorige week of uiterlijk deze week zou gebeuren. Na nabellen blijkt de pasen er tussen te zitten en is het gewoon druk. Dat is te begrijpen maar met een kanker die gewoon lekker doorgroeit is een week voor ons een verloren week. Even los van de spanning die dit opnieuw oproept...wat er ook gaat gebeuren en hoeveel tijd mijn lief ook heeft, op een gegeven moment wil je weten wat gaan we doen en wat gaan we niet doen. Ergens je schouders onder zetten en hopen. Verder gaan met het leven hoe ingewikkeld en moeilijk dan ook. Nu lijkt alles stil te staan en dat voelt niet fijn.

Samen komen we ook tot zinvolle ontdekkingen zoals veel kleine maaltijden per dag ipv 3 grote. Smoothies zijn makkelijk drinkbaar en vol vitaminen en calorien. Teveel afvallen is nu niet handig. Hij moet wel sterk en gezond blijven voor alles wat komen gaat. Slapen is niet altijd even goed...Gisteren lekker gefietst op de Veluwe. Dat soort dingen. Nu even zitten in de zon. Grapjes maken. Van die dingen.

kus stella en erik