hoe het met mij gaat....vragen sommige mensen zich af op het blog?
ik kan zeggen dat ik bang en verdrietig ben en moe van alles wat er plotseling gebeurd.
Ik denk de hele tijd; maak me nu maar wakker, dit alles is een hele nare droom.
Ik kan me niet voorstellen dat mijn lief er niet meer zou zijn, dat het leven dan nog leuk zou kunnen worden.
Het doet me pijn te zien en te voelen als hij pijn heeft en bang is.
En zo kan ik nog eindeloos doorschrijven.
Maar dit is niet hoe ik me de hele tijd voel.
Ik voel ook een enorme kracht die zegt dat we hoop mogen hebben.
Dat ik alles in het werk zal stellen het voor Erik zo goed,prettig en fijn mogelijk te laten verlopen, wat er ook gebeuren zal.
Dat ik goed wil luisteren naar waar zijn behoeftes liggen en die te ondersteunen.
Ook heb ik hele lieve mensen om me heen die ook naar mij luisteren en mij steunen.(lieve angelique en ellen, dat vroegen jullie je af) Waarvan ik weet dat ze er altijd zijn, anytime.
Ik werk ook nog en dat leidt me prettig af en soms is dat teveel.
Maar ook daar wordt rekening mee gehouden.
Ook lachen we veel en genieten we samen, soms veel meer dan voorheen.
liefs, stella
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Lieve Stella,
BeantwoordenVerwijderenJe leven gaat in een stroom versnelling.En staat volledig op zijn kop maar opeens weet je weer waar het allemaal om draait !! LIEFDE en HOOP!!
Het is nog steeds niet te bevatten en ik ben in gedachten 'anytime' bij jullie!
liefs Bea
Lieve Stella.
BeantwoordenVerwijderenDit is inderdaad wat je het meeste aangrijpt, de kans dat je het allerliefste in je leven gaat verliezen.
Angst, verdriet, boosheid (waarom wij???) rollen als een wals over en door je leven heen.
Je leven?...is dat eigenlijk nog wel van jou, het lijkt of je elke vorm van regie kwijt bent.
Van de andere kant....soms dachten we ook...waarom wij niet? De kans dat het je huis voorbij gaat lijkt tegenwoordig wel heel erg klein.
Ook komen er allerlei praktische vragen naar boven....hoe verder als???
En dan die verstikkende machteloosheid.....je zou zo graag iets willen doen om de pijn en angst van je lief te verlichten, als het kon overnemen......en je staat met lege handen.
Maar, ik kan je dit zeggen....ook ik vond in mezelf zo'n ontzettend sterke kracht, je vecht samen met je maatje om te overleven, de liefde voor elkaar is de bron van die kracht.
En alles wat er niet toe doet is ineens ook niet belangrijk meer.....
Je doet alles om je partner te steunen...ook al lukt het tot je teleurstelling niet altijd.
Heeft hij zin in kaasbroodjes...dan spring je in de auto op jacht naar kaasbroodjes...kom je thuis met die broodjes, wordt hij al misselijk door er naar te kijken.
Stella, afhankelijk van hoe (opname of poliklinisch) en welke chemo Erik krijgt kan je ook meer huishoudelijk werk krijgen.
De stof die in de chemo's zit is giftig,zelfs kankerverwekkend, het was voor ons dus zaak om strikte hygiëneregels na te leven, zodat huisgenoten zo min mogelijk in aanraking kwamen met die stof.
Ik moest, de week na iedere chemo, iedere dag het beddengoed op 90 graden wassen en de kleding van Frits iedere dag zo heet mogelijk wassen(handschoenen aan bij het vastpakken van dat wasgoed), meerdere malen per dag de toiletten schoon maken.
Zorg dus ook goed voor jezelf, neem rust wanneer je kan, de komende tijd vergt ook veel van jou.
XXX, Angelique.